สุภาษิตที่ ๙ ธรรมศึกษาชั้นโท ระดับประถมศึกษา
- มิตรเทียม ๔
- เรื่องอื่นๆ (ที่เกี่ยงข้อง)
มิตร หมายถึง บุคคลที่มีความสนิทชิดเชื้อ คนที่ต้องการความสุขที่ยั่งยืนต้องเว้นจากการคบมิตรที่ชั่ว เพราะมิตรที่ชั่วไม่อาจนับได้ว่าเป็นมิตร เป็นแต่คนเทียมมิตรเท่านั้น ซึ่งมีลักษณะคือ เป็นคนมีนิสัยชอบปอกลอก ดีแต่พูด เป็นคนหัวประจบ และชอบชักชวนไปในทางเสียหาย
ผลของการคบคนดี
เป็นเหตุนำความสุขความเจริญมาให้ เพราะคนดีมีคุณธรรมมักจะแนะนำแต่สิ่งที่เป็นประโยชน์ ไม่ชักนำไปในทางเสียหาย ซึ่งหากเราทำตามคำที่ท่านบอกกล่าวชีวิตก็จะพบกับความสุขทั้งในปัจจุบันโลกและในสัมปรายภพ ตายไปก็เข้าสู่สุคติ
เหตุที่สอนไม่ให้คบคนพาล
๑) ชอบแนะนำไปในทางที่ไม่ควร คือชักจูงชักชวนไปในทางที่จะเกิดแต่ความเสียหาย
๒) ชอบยุ่งไม่เข้าเรื่อง คือมักแส่เข้าไปยุ่งแต่เรื่องของคนอื่น
๓) ชอบนำไปในทางผิด คือเมื่อชักจูงเขาได้แล้วก็จะเป็นผู้นำในการทำความผิดเอง ผู้หลงเชื่อก็จะกลายเป็นลูกมือในการกระทำความผิดนั้นๆ
๔) ชอบอวดดื้อถือดี คือเป็นคนว่ายากสอนยากและไร้เหตุผล แม้จะพูดบอกดีๆ ก็โกรธไม่ยอมรับฟัง
๕) ชอบขาดระเบียบวินัย คือเป็นคนเอาแต่ใจตัวเอง
บัณฑิตให้เลือกคบสัตบุรุษ
เพราะสัตบุรุษนั้นจะทำ พูด คิดอะไรก็ล้วนแล้วเป็นประโยชน์ทั้งแก่ตนเองและผู้อื่น เมื่อตัวเขามีความประพฤติเช่นนี้เวลาจะแนะนำบุคคลอื่นเขาก็จะถ่ายแต่สิ่งที่ดีๆให้เสมอ จะไม่แนะนำไปในทางที่เสียหาย คนที่คบกับสัตบุรุษคือคนดีจึงมีโอกาสที่จะได้ดีตาม เพราะถ้าทำตามที่คนดีสั่งสอนก็ย่อมประสบความสำเร็จในชีวิต หลังจากตายไปก็ไม่ต้องเดือดร้อนเพราะผลกรรม เป็นต้น
สำหรับ "การเขียนแต่งเรียงความแก้กระทู้ธรรม" ของนักเรียนแต่ละคนจะไม่เหมือนกันนะครับ ขึ้นอยู่กับทักษะในการเขียนถ่ายทอดความรู้ได้มากน้อยกว่ากัน นักเรียนที่ขยันหาความรู้และหมั่นฝึกฝนฝึกเขียน ย่อมจะมีทักษะในการเขียนกระทู้ได้ดีกว่าผู้ที่ไม่มีความรู้หรือขาดทักษะในการเขียน ดังนั้น ในตัวอย่างการเขียนแต่งกระทู้ธรรมที่แนะนำไว้นี้ เป็นตัวอย่างไว้ให้ได้ศึกษา นักเรียนจะได้รู้แนวทางในการเขียน และเข้าใจบทสุภาษิตที่จะต้องเขียนแต่งกระทู้มากขึ้น และนำไปหัดฝึกเขียนกระทู้ธรรมของนักเรียนต่อไป {alertInfo}