![กเรยฺย วากยํ อนุกมฺปกานํ ควรเชื่อฟังคนที่หวังดี กเรยฺย วากยํ อนุกมฺปกานํ ควรเชื่อฟังคนที่หวังดี](https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjsT7H8yPV0HFliqqv2Yh4n6QH3efpR1YsFnaUFwV85NK6udjs3EuBqlYGrXzMm6ZMZWfrLcypUSgauKWCSTY7Bg0p7VzcQ3Wwr5BUtcre5VnWkDyqDs6G7Zxm4dun9YdwFXXMMB0Yne-X9iSWOcn_cYVQcGOy87vfnv1Y2I3vfQix2zAeZw2j0N3Xr/s1600-rw/should-obey-those-who-have-well-wisher.webp)
อ่านบาลีว่า:
กะ-ไร-ยะ, วาก-กะ-ยัง, อะ-นุ-กำ-ปะ-กา-นัง
ตัวอย่างแต่งกระทู้ธรรมชั้นตรี
อ่านแนวนำมาเขียนอธิบาย
กเรยฺย วากยํ อนุกมฺปกานํ
ควรเชื่อฟังคนที่หวังดี
ตัวอย่าง บุคคลผู้หวังดี เช่น พ่อแม่ ที่มีแต่ความรักความปรารถนาดีให้กับเราอย่างไม่มีเงื่อนไข ครูอาจารย์ ผู้ที่คอยอบรมสั่งสอนวิชาให้เรา อยากให้เรามีความรู้ มีความเจริญก้าวหน้า เป็นต้น
เมื่อบุคคลเหล่านั้นมีความหวังดี มีความปรารถนาดีต่อเรา ก็ย่อมแนะนำเราแต่ในทางที่ดี มีประโยชน์ ไม่มีใครเลยที่รักใคร่เอ็นดูใครสักคนหนึ่งด้วยความจริงใจ แล้วจะแนะนำให้เขาทำความชั่วทั้งหลาย มีแต่จะแนะนำสิ่งที่เป็นความดี เป็นทางแห่งความสุขความเจริญเท่านั้น ดังนั้น การทำตามคำแนะนำของบุคคลผู้หวังดีเหล่านั้น ย่อมจะก่อประโยชน์ให้เราโดยแท้ที่สุด
ขุททกนิกาย ชาดก ทสกนิบาต
ตัวย่อสุภาษิต:
ขุ.ชา.ทสก.๒๗/๒๗๒