๑. ไม่อ้างสุภาษิตเชื่อม หรือไม่มีกระทู้รับ
คือ การที่นักเรียนเขียนอธิบายแค่สุภาษิตบทตั้งแล้วก็ก็จบ โดยไม่นำสุภาษิตบทรับมาเขียนเชื่อมอธิบาย ตามรูปแบบการเขียนเรียงความแก้กระทู้ธรรมนั้นเอง
๒. อธิบายความไม่สมเหตุสมผลกับกระทู้ธรรมที่ตั้งไว้
คือ นักเรียนเขียนอธิบายไม่มีเหตุผลสอดรับกัน ระหว่างกระทู้รับ(สุภาษิตเชื่อม) กับกระทู้บทตั้ง(สุภาษิตบทตั้ง) ซึ่งการอธิบายเนื้อหาจะต้องให้อยู่ในขอบข่ายของสุภาษิตที่ได้ตั้งเอาไว้ ไม่นำเรื่องอื่นมาเขียนอธิบาย หากมีความจำเป็นก็ต้องเลือกเรื่องที่มีความเกี่ยวข้องหรือเรื่องทำให้เรื่องเดิมเด่นชัดยิ่งขึ้น
๓. เว้นระยะวรรคตอนไม่ถูกต้อง
คือ ในการเขียนเรียงความกระทู้ธรรม จะต้องเว้นช่องว่างระหว่างคำ ข้อความหรือประโยคให้ถูกต้อง เพราะจะทำให้ข้อเขียนนั้นมีความถูกต้อง แจ่มแจ้ง ชัดเจน และอ่านได้ตรงตามความต้องการของผู้เขียน และผู้อ่านก็เข้าใจในเนื้อหาเรื่องที่เขียนด้วย
๔. เขียนข้อความโดยไม่มีย่อหน้า
การย่อหน้าแต่ละย่อหน้าต้องให้ตรงกัน ส่วนการจัดวรรคตอนนั้น ให้ดูความเหมาะสมระหว่างเนื้อความ ซึ่งเป็นคำบ้าง เป็นวลีบ้าง เป็นประโยคบ้าง
๕. นำกระทู้ธรรมมาเชื่อมโดยไม่อ้างถึงข้อความของกระทู้นั้นก่อน
คือก่อนที่นักเรียนจะเขียนที่มาของสุภาษิตเชื่อมและขึ้นสุภาษิตบทเชื่อมนั้น นักเรียนจะต้องอธิบายอ้างถึงให้สอดรับกัน ระหว่างสุภาษิตก่อนและสุภาษิตหลัง นั้นเองครับ
๖. ไม่บอกชื่อคัมภีร์ที่มาของสุภาษิตเชื่อม หรือบอกชื่อคัมภีร์ผิดพลาด
คือ ทุกครั้งก่อนที่นักเรียนจะเขียนสุภาษิตบทเชื่อม นักเรียนจะต้องเขียนบอกคัมภีร์ที่มาของสุภาษิตนั้นก่อนเสมอ ตัวอย่าง “สมดังสุภาษิตที่มาใน ขุททกนิกาย ธรรมบท ว่า” (ตรงนี้สำคัญนะครับ)
๗. เขียนคำบาลีและคำภาษาไทยไม่ถูกต้อง หรือขาดตกบกพร่อง
คือ การเขียนสุภาษิตคำบาลี ต้องเขียนอักขระให้ถูกต้อง โดยเพาะจุดพินทุ นิคหิตให้ถูกต้อง เว้นวรรคให้ถูกต้อง และคำแปลภาษาไทยก็ต้องถูกต้องไม่ขาดตกบกพร่อง
๘. เขียนตัวสะกด การันต์ ไม่ถูกต้อง
ตัวอย่างการเขียนคำศัพท์ผิด เช่น
คำว่า บิณฑบาตร แต่เขียน “บินทบาต”
คำว่า สังสรรค์ แต่เขียน “สังสรร”
คำว่า อานิสงส์ แต่เขียน “อานิสงฆ์”
คำว่า ใกล้ แต่เขียน “ใก้ล” เป็นต้น
๙. สกปรก มีการขีดฆ่า ขูดลบ ปรากฏอยู่ทั่วไป
คือ ใบตอบกระทู้ของนักเรียน มีรอยลบจากลิขิตมากเกินไป มีรอยขีดฆ่า ขูดลบ หรืออื่นๆ จนดูสกปรก แอดมินแนะนำให้เขียนลงในใบตอบกระดาษแผ่นใหม่นะครับ
